Miladin kovacevic biography books

Miladin Kovačević
Miladin Kovačević (Jakov Grobarov)
Datum&#;rođenja	()1. april
Mesto&#;rođenja	Mostar, Kraljevina Jugoslavija
Datum&#;smrti	jul&#;()&#;(75 god.)
Mesto&#;smrti	Beograd, Srbija
Najvažnija&#;dela	Odgonetka sna (pesme, ), Hodočasnik (pesme i priče, ) i dr.

Miladin Kovačević (Mostar, 1. april — Beograd, jul) bio je srpski književnik, poznat pod pseudonimom „Jakov Grobarov“ („Jaša Grobarov“).^[1]

Pisao je pesme, priče, romane i drame. Osim po značajnom književnom delu, ostao je zapamćen i kao „velika i autentična urbana legenda Beograda“^[2] i „verovatno poslednji najautentičniji srpski boem“.^[3]

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Kovačević je rođen 1. aprila u Mostaru, majku je izgubio , a oca su mu ustaše bacili u jamu u Jasenovcu godine. Do živeo je sa maćehom koja je kasnije oslepela. Završio je srednju školu u Mostaru, a zatim je vodio život lutalice i skitnice.^[4] Od ih živeo je pretežno u Beogradu, gde je između ostalog bio grobar (odatle pseudonim) i beskućnik. Tri godine je proveo i u Parizu.

Debitovao je u manjoj književnoj periodici početkom ih, da bi mu zatim radove objavila i ugledna Politika. Prva objavljena knjiga mu je bila Odgonetka sna godine i od tada je bio redovno zapažen delima u uglednoj periodici i knjigama. Bio je prevođen na više svetskih jezika. Bavio se i slikarstvom, poučavao ga je slikar-boem Slava Bogojević.

„Kad se setim starih dana Za stolovima su sedeli slikari, pisci, muzičari, družili se, pričali. Sada je sve prazno. Teško se orijentišem u ovom vremenu. Što kaže pesnik, svet u kome živim nije svet u kome umirem“.

—&#;Jakov Grobarov, u jednom od poslednjih intervjua

Dela

[uredi | uredi izvor]

• Odgonetka sna (pesme), samizdat, Beograd,
• Hodočasnik (pesme i priče), „Prosveta“, Beograd,
• Fioka bez broja (roman), samizdat, Beograd,
• U svlačionici (roman), „Tribina“, Beograd,
• Vraćam se odmah (priče), „Prosveta“, Beograd,
• Bliži se (poezija), Prva književna komuna, Mostar,
• Od Boga ili đavola (roman) „Sloboda“, Beograd,
• Moje najbolje priče (priče), „Naučna knjiga“, Beograd,
• Živeću ispočetka (priče), BIGZ, Beograd,
• Vlasnik tuđeg razuma (priče), „Filip Višnjić“, Beograd,
• Igra desnog beka (drama), Književno društvo „Sveti Sava“, Beograd,
• Konj bez jahača (proza i poezija), „Zaštita DM“, Beograd, Drugo izmenjeno izdanje: „Admiral Books“, Beograd,
• Ožiljci za sva vremena (priče), „Admiral Books“, Beograd,
• Prošlost je prošla (priče), „Nolit“ i „Beoknjiga“, Beograd,
• Kafanski biseri (priče), Udruženje srpskih izdavača, Beograd,
• Kafanski biseri. 2, Ko je rekao: živeli! (priče), Udruženje srpskih izdavača, Beograd,

Prijem kod kritike

[uredi | uredi izvor]

O Grobarovu su, između ostalih, pisali i Predrag Protić, Matija Bećković, Ljubivoje Ršumović, Milovan Vitezović, Miodrag Perišić, Mihajlo Pantić, Radomir Konstantinović i drugi.

Radomir Konstantinović kaže u eseju o Grobarovu pročitanom na Trećem programu Radio Beograda decembra „Grobarov je samotvorac. Bez pretka, bukvalno, zahvaljujući istoriji koja može, kao što vidite, da se zove i logor ili jama u Jasenovcu; udruženom saradnjom ove istorije sa čistom nesrećom koja će ga lišiti one žene koju nije prestao da traži - tražeći sebe, pokušavajući da se nađe u svome poreklu nalazeći se u njoj, svojoj majci, svome izvorištu, svome prapočetku - on je osuđen, on je krvavo počašćen da bude svoj sopstveni tvorac, da bude ovaj samotvorni Grobarov a ne Miladin Kovačević. On je osuđen da bude bez prethodnika, da bude na samom svom početku, čak stariji od sebe samoga i kao u narodnim zagonetkama, ovako nesrećom i istorijom zagonetnut, da bude svoj sopstveni sin, otac toga svoga sina, stariji od sebe samog koji je već tu, i koji tek treba iako jeste samoga sebe da rodi.“^[4]

Izvori

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]